Modernizacja zatoki przybrzeżnej w Warszawie
Lokalizacja zatoki
Najważniejsze wyzwanie tego projektu stanowiła renowacja oraz wymiana wyeksploatowanych urządzeń i elementów konstrukcyjnych zatoki. Modernizacja miała na celu wyeliminowanie mieszania się wód z zatoki z wodami z osadnika i zapewnienie odpowiedniej jakości wody w osadniku. Ważnym elementem projektu była modernizacja bramy wałowej, która ze względu na uszkodzenia wymagała nie tylko uszczelnienia, ale i naprawy oraz zautomatyzowania mechanizmu jej otwierania.
Całe przedsięwzięcie zostało podzielone na dwa zadania, które wymagały odrębnych projektów. Zadanie pierwsze to modernizacja zatoki nr 3 i bramy wałowej, a zadanie drugie to modernizacja udźwigowienia bramy wałowej. Firmie CDM Smith zlecono opracowanie dokumentacji projektowo-kosztowej dla całej tej inwestycji.
Zadanie pierwsze polegało na osuszeniu zatoki, zabezpieczeniu jej przed dostawaniem się wód podziemnych i jej powiększeniu. Zatokę zabezpieczono nową ścianką szczelną. Projekt zakładał odmulenie zatoki przy prowadzeniu robót „na sucho”, po jej całkowitym odwodnieniu przy stanach niskich i średnich w Wiśle. Nowe ścianki szczelne wraz z kotwami zostały policzone tak, by wytrzymywały parcie gruntu po całkowitym odwodnieniu zatoki. Zaprojektowano ścianki o głębokości 12 m (w gruncie ponad 6 m), co uniemożliwiło wypłukiwanie gruntu spod ścianki. Wlot z Wisły o szerokości 8-15 m (w zależności od miejsca wlotu) powiększono na całej długości do 18 m.
Ważnym elementem modernizacji zatoki był remont bramy wałowej. Brama wałowa ma konstrukcję żelbetową i oddziela osadnik od zatoki. Do tej pory otwieranie i zamykanie wrót odbywało się za pomocą mechanizmu ręcznego napędzanego korbą. Brama wymagała kapitalnego remontu, który polegał na oczyszczeniu i naprawie bramy, wybetonowaniu dna, renowacji muru wałowego oraz renowacji lub wymiany elementów znajdujących się na murze wałowym jak np. nawierzchnia, pomost, barierki, czy inne elementy konstrukcji. Oczyszczenie i naprawa bramy była wyzwaniem, ponieważ znajduje się ona na liście warszawskich zabytków i wszystkie prace wymagały konsultacji z Konserwatorem Zabytków.
Zadanie drugie, czyli modernizacja urządzeń dźwigowych bramy wałowej obejmowało oczyszczenie i konserwację elementów nośnych suwnicy oraz wymianę wciągników wraz z całą instalacją i motoreduktorami suwnicy.
Zwiększenie szerokości zatoki na całej długości ułatwi manewry statkom.
Istotą modernizacji było przywrócenie pełnej funkcjonalności zatoki. Dodatkowo, dzięki powiększeniu zatoki Klient uzyskał możliwość dostępu do zatoki dla statków o większych gabarytach i ułatwienie manewrów na zatoce. Zyskał także dodatkowe miejsce do dokowania większej liczby jednostek stacjonujących w sezonie zimowym. Naprawiona brama gwarantuje odpowiednią jakość wody w osadniku Czerniakowskim i jednocześnie stanowi dodatkowe wzmocnienie ochrony przeciwpowodziowej obiektów Zakładu i terenów miejskich zlokalizowanych nad rzeką. Zatoka wraz z obiektem zabytkowym została kompletnie zmodernizowana i teraz może bezpiecznie służyć kolejne lata.
Osuszenie zatoki było ciekawym wyzwaniem, gdyż musieliśmy pogodzić potrzeby i spełnić wymagania dwóch niezależnych jednostek – lokalnej odpowiadającej za zaopatrzenie Warszawy w wodę pitną (MPWiK) oraz państwowej, odpowiadającej za wszystkie wody powierzchniowe w Polsce (Wody Polskie).
Zdjęcia zatoki przed i po modernizacji
Osuszenie zatoki wiązało się z koniecznością odcięcia dopływu wody zarówno z Wisły jak i z osadnika Czerniakowskiego.
Cel projektu
Wyeliminowanie mieszania się wód zatoki i osadnika i tym samym zapewnienie odpowiedniej jakości wody w osadniku.
Ciekawostka
Ciekawostką realizacyjną był wymóg prowadzenia prac wyłącznie w okresie wiosenno-letnim, ponieważ zatoka na Wiśle podlega takim samym wymaganiom jak porty morskie na Bałtyku.